> unix | klasyczne | legacy <
// UUencoding – format kodowania Unix-to-Unix do przesyłania danych binarnych przez kanały tekstowe
Klasyczny standard Unix
Historyczny schemat kodowania używany przez lata w systemach Unix do przesyłania plików przez pocztę i grupy dyskusyjne.
Wysoka zgodność
Wiele narzędzi w systemach Unix/Linux i starszych klientów poczty nadal obsługuje UUencode bezpośrednio.
Format samoopisujący
Dołącza nazwę pliku i uprawnienia w danych wyjściowych, co ułatwia odtworzenie pliku po stronie odbiorcy.
>> informacje techniczne
Jak działa UUencoding:
UUencoding przekształca dane binarne w tekst ASCII, korzystając wyłącznie ze znaków drukowalnych, zaczynając od spacji (ASCII 32). Podobnie jak Base64 koduje 3 bajty do 4 znaków, lecz używa innego zestawu znaków oraz dodaje metadane pliku w liniach begin/end.
Przykład:
"Hello" → begin 644 data\n%2&5L;&\\`\n`\nend
Dlaczego warto używać UUencoding:
- >Zachowanie kompatybilności z istniejącymi skryptami i narzędziami Unix
- >Przenoszenie uprawnień i nazw plików przez kanały tekstowe
- >Analiza archiwów poczty, Usenet i starych backupów
- >Rekonstrukcja zachowania starszych systemów i protokołów
- >Praca z historycznymi danymi w projektach migracyjnych
>> najczęstsze pytania
Czym jest UUencoding?
UUencoding (Unix-to-Unix encoding) to schemat kodowania binarne→tekst, używany pierwotnie do wysyłania plików binarnych przez kanały obsługujące jedynie tekst, takie jak poczta elektroniczna i Usenet.
Czym UUencoding różni się od Base64?
Oba schematy kodują 3 bajty do 4 znaków, ale UUencoding używa innego zestawu znaków, zaczynającego się od spacji (ASCII 32), oraz umieszcza w liniach begin/end informacje o pliku, takie jak uprawnienia i nazwa.
Czy UUencoding jest dziś jeszcze potrzebny?
W nowych aplikacjach dominuje Base64, jednak UUencoding wciąż pojawia się w starych systemach, archiwach i narzędziach administracyjnych, więc jego obsługa może być kluczowa.
Dla kogo przeznaczone jest to narzędzie?
Dla programistów i administratorów systemów, którzy pracują z historycznymi danymi, serwerami pocztowymi, archiwami Usenet lub skryptami Unix wymagającymi formatu UUencode.